OKO-MÓZG-RĘKA

24.03-21.04.2017 r.

ARTzona, Kraków

Na wystawę składają się prace powstałe na przestrzeni ostatnich dwóch lat. Prezentacja jest okazją do podsumowania mojej dotychczasowej działalności artystycznej. Podsumowania ze swojej natury są ogólne, zwięzłe i przekrojowe, dlatego też prezentowane obrazy i obiekty są selektywnie dobranymi dziełami wywodzących się z odrębnych zbiorów.

Słownik terminów:

Oko – organ widzenia, zbudowany z soczewki ze zmienną ogniskową, tęczówki (przesłony), źrenicy oraz światłoczułej siatkówki. Odbiera bodźce w postaci sygnału świetlnego, który poprzez nerwy wysyłany jest do mózgu. Oko to bardzo wrażliwy organ, szczególnie istotny dla malarza.
Wystawa dokumentuje zarówno szereg sposobów radzenia sobie z wadliwym funkcjonowaniem oka, jak i techniki usprawniania widzenia.

Mózg – złożony ze zwojów mózgowych narząd ośrodkowego układu nerwowego; jest nośnikiem dla ludzkiego umysłu. To tutaj może zrodzić się pożyteczna myśl, która przysłużyć się może np. ukształtowaniu dzieła. Umysł jest podatny na stymulację m.in. bodźcami wzrokowymi; jest to jednak sytuacja ścisłej ekonomii, dlatego też treści umysłu w równym stopniu mają zdolność kształtowania obrazu (formy).
Widz ma możliwość wniknięcia w otchłanie mózgu, gdzie znajdują się zmagazynowane treści, które na ogół pozostają w ukryciu, niedostępne dla odbiorcy.

Ręka – jej aktywność w procesie powstawania obrazu uwarunkowana jest od pracy mózgu i oka. Jako ostatnia podejmuje akcję. Sprawność ręki w dużym stopniu uzależniona jest od stopnia ukształtowania wzroku.

Jako puentę należy potraktować słowa Władysława Strzemińskiego: „Należy kształcić wzrok, widzieć to, czego nie dostrzegano dawniej, rozszerzać zawartość wzrokową, wzbogacać kulturę patrzenia i sprawność ręki”.